سوابق تحصیلی

1374 دیپلم ریاضی و فیزیک از دبیرستان بوعلی سینا اهواز
1380 کارشناسی ارشد معماری از دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان (ورودی 1374)
1386 دکترای معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران (ورودی 1380)

عضویت:

1379 عضو سازمان نظام مهندسی و ساختمان استان تهران
1383-86 عضو رسمی خانه هنرمندان ایران
1383-86 دبیر انجمن دانشجویی جامعه مهندسان معمار ایران
1380-86 عضو موسس و عضو هیات مدیره جامعه مهندسان معمار ایران
1382 عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین

فعالیت های آموزشی :

1387 مدرس "طرح و معماری چهار" - دانشگاه آزاد قزوین
1386 مدرس "طرح و معماری سه" - دانشگاه آزاد قزوین
1384 مدرس "معماری جهان"- دانشگاه آزاد قزوین
1384 مدرس مدعو "طرح معماری چهار" - دانشکده فنی دکتر شریعتی تهران
86-1383 مدرس "معماری معاصر"- دانشگاه آزاد قزوین
86-1383 مدرس "روش تحقیق"- دانشگاه آزاد قزوین
85-1383 مدرس "تحلیل فضاهای شهری"- دانشگاه آزاد قزوین
1383 مدرس "طرح و معماری یک" - دانشگاه آزاد قزوین
1382 مدرس "طرح و معماری دو" - دانشگاه آزاد قزوین
1382 مدرس مدعو "معماری معاصر" - دانشکده فنی دکتر شریعتی تهران
81-1379 دستیار دکتر رضا بهبهانی- طرح و معماری چهار و پنج- دانشکده هنر و معماری تهران مرکز

فعالیت های حرفه ای :

1385-87 مدیر پروژه شرکت مهندسان مشاور شورا
1383 تاسیس دفتر معماران شمال و جنوب
1381-85 همکار طراحی شرکت مهندسان مشاور آبان
1381 همکار طراحی شرکت بین المللی معماری فیوضی و همکاران
1379 همکار طراحی شرکت مهندسان مشاور نقش جهان- پارس
1377-79 طراح معماری شرکت آنزان ساخت - اهواز

پروژه ها ی معماری و طراحی شهری:

1386-87 پژوهشکده برنج و مرکبات- ساری- مشاور آبان (مدیر پروژه و طراح معماری فاز یک و دو)
1386-87 ویلای آقای پرچمی- ایذه- خوزستان(در حال اجرا)
۱۳۸۵ مرکز تجارت جهانی فرش ایران- تبریز- (مسابقه)
1385-87 مجتمع ادارات کل خراسان شمالی- مدیریت پروژه مرحله اول و مرحله دوم 21 ساختمان اداری استان خراسان شمالی (سازمان امور اقتصادی و دارایی، سازمان مسکن و شهرسازی، اداره کل ثبت احوال، دیوان محاسبات، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، اداره کل میراث فرهنگی، اداره کل تربیت بدنی، اداره کل کار و امور اجتماعی، اداره کل امور زندان ها، اداره کل راه و ترابری، اداره کل نوسازی مدارس، سازمان صنایع و معادن، اداره کل ثبت اسناد، اداره کل تعاون، سازمان بازرگانی، سازمان بهزیستی، اداره کل هواشناسی، اداره کل محیط زیست، اداره کل امور عشایر و اداره کل پزشکی قانونی)- مشاور شورا
1385-87 طراحی معماری فاز یک 10 ساختمان اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی، اداره کل میراث فرهنگی، اداره کل کار و امور اجتماعی، اداره کل امور زندان ها، اداره کل راه و ترابری، اداره کل نوسازی مدارس، سازمان صنایع و معادن، اداره کل ثبت اسناد ، اداره کل تعاون و اداره کل ثبت احوال استان خراسان شمالی در مهندسین مشاور شورا
۱۳۸۵ تالار مرکزی یزد- مشاور شورا ( مدیر پروژه در مرحله فاز دو)
۱۳۸۵ مجتمع مسکونی کیانپارس ۰۲ - اهواز (در مرحله مقدماتی)
۱۳۸۵ برج مسکونی هشت طبقه ی جمال آباد- تهران(در مرحله مقدماتی)
1384 مجتمع مسکونی 5500 واحدی پاکدشت- ورامین- مشاور آبان (مسابقه)
1383 مجتمع مسکونی گلسار- رشت (در مرحله فاز یک)
1383 مجتمع مسکونی زعفرانیه- تهران- (در مرحله فاز یک و دو)
1383 فرهنگسرای قرانی مشهد- مشاور آبان (در مرحله فاز یک)
1383 مجتمع تجاری مشهد- مشاور آبان (در مرحله فاز یک)
1383 ساختمان شهرداری،شورای شهر و تالار شهر بم- (مسابقه)
1382 آتلیه گرافیک حمیدرضا وصاف(طراحی داخلی)- تهران (در حال بهره برداری)
1381 ترمینال اتوبوس بین شهری شرق تهران- مشاور آبان (در مرحله فاز یک و دو)
1381 خانه حمیدرضا وصاف (طراحی داخلی)- تهران (در حال بهره برداری)
1381 ساختمان اداری شرکت نفت پارس- مشاور فیوضی و همکاران (در مرحله فاز یک)
1381 مجتمع مسکونی فرمانیه-تهران- مشاور فیوضی و همکاران (در مرحله فاز یک و دو)
1380 غرفه دانشکده معماری آزاد همدان-کنگره دانشجویی تبریز- رتبه اول طراحی غرفه (ساخته شده)
1379 مجتمع مسکونی معالی آباد- شیراز- مشاور نقش جهان- پارس (در مرحله فاز یک)
1378 مجتمع مسکونی کیانپارس ۰۱- اهواز (در حال بهره برداری)
1377 نماد ایثار در میدان بسیج- همدان (مسابقه)

ترجمه کتاب:

1385 رم کولهاس/SMLXL ، نوشته ی رم کولهاس، گزیده ترجمه ی ایمان رئیسی، نشر خاک، اصفهان، (چاپ دوم 1387)

مقالات منتشر شده :

1386 " نگاهی به 24 جلسه معرفی و نقد معماری امروز ایران "- فصلنامه نامه معماران ایران- شماره 1و2 - تابستان
1386 " رویکرد چیدمان فضا در تحلیل و طراحی فضا های شهری، مطالعه موردی: پایین محله قزوین"- با همکاری مصطفی عباس زادگان و ابولفضل حبیبی- در حال انتشار در فصلنامه آبادی- شماره 58
1386 " جایگاه طبیعت در اندیشه ی لکوربوزیه و ونتوری"- فصلنامه آسمانه، نشریه دانشکده معماری دانشگاه آزاد اسلامی قزوین- پاییز - شماره 2
1386 " نوشتاری بر پایداری اجتماعی در مسکن"- با همکاری مصطفی عباس زادگان و ابولفضل حبیبی- فصلنامه آبادی- شماره 55
1386 " ریخت شناسی حیات مرکزی در خانه های بوشهر "- فصلنامه شارستان - شماره 14-13
1385 " منطقه گرایی انتقادی، معماری مدرن و هویت فرهنگی"- کنت فرامپتون- ترجمه ایمان رئیسی فصلنامه معماری و فرهنگ- شماره 26
1385 " تحلیل واژه شناختی Critic ، نقد و گروه واژگان مرتبط" با همکاری عبدالهادی دانشپور- فصلنامه علمی پژوهشی باغ نظر- شماره 6
1385 « گرایش به تکنولوژی در معماری معاصر ایران- با تاکید بر آثار مهدی علیزاده، فرهاد احمدی و رضا علی آبادی» با همکاری فیروزه امامی- فصلنامه آبادی- شماره ۵۲
1385 « خرید، پروژه ی هاروارد در شهر» نوشته ی تای ووک چو و همکاران- ترجمه ایمان رئیسی - فصلنامه معماری و ساختمان- شماره ۱۰
1384 " سیمای معماری امروز تهران" ، بیست و دومین کنگره اتحادیه بین المللی معماران-استانبول-ترکیه
1383 " نقد معماری در دوره ی پست مدرن"- فصلنامه رایانه، معماری و ساختمان- شماره 4
1383 "هرمی با قاعده دیروز"-نقد معماری ساختمان جدید مجلس شورای اسلامی-روزنامه شرق-شماره374
1383 " پلان تیپ" ،رم کولهاس، ترجمه با همکاری روشنک دارابی- فصلنامه معماری و شهرسازی- شماره 77- 76
1383 "فراتر از سطح" - رویکردی نقادانه به معماری هرتزوگ و دمورن- فصلنامه آبادی-شماره 42
1383 "رویکرد شکلی در تحلیل معماری هادی میرمیران و بهرام شیردل"- فصلنامه شارستان-شماره 4-3
1383 " رویکردی به معماری گروهMVRDV " - ماهنامه ساخت و ساز- شماره 32
1382 " مسابقه معماری یا جایزه معماری"- نقد مسابقه بزرگ معمار 1382- ماهنامه ساخت و ساز- شماره 31
1382 " کتابخانه بی نشان ملی"-نقد معماری کتابخانه ملی ایران- ماهنامه ساخت و ساز- شماره 31
1382 " هرمی با قاعده دیروز"-نقد معماری مجلس شورای اسلامی- ماهنامه ساخت و ساز- شماره 30
1382 " فضای خالی در مجسمه های پرویز تناولی" - روزنامه همشهری - شماره 3100
1382 " ساختمان اداری واحد 05 ، مشاور فردا نو"- معرفی و نقد- فصلنامه معمار- شماره 21
1382 " پنج معمار جوان در مسابقه پارک فناوری پردیس"- فصلنامه معمار- شماره 20
1382 " شیگرو بان" - معرفی و نقد معماری شیگرو بان - فصلنامه معمار- شماره 20
1381 " میدان تهی " - رویکردی جدید به مفهوم فضا در معماری- فصلنامه آبادی-شماره 36
1380 " ماشین معماری" - فصلنامه فضا و فضا -ویژه نامه سومین کنگره دانشجویی تبریز-شماره 2

گفتگوها:

۱۳۸۵ "عبور از متن و رسیدن به معماری"- گفتگوی کاظم برآبادی با ایمان رئیسی- روزنامه جام جم - شماره ۱۹۵۱- ۱۲ اسفند- ص ۸
۱۳۸۵ "کوچک، متوسط، بزرگ و البته خیلی بزرگ"- گفتگوی احسان حضرتی با ایمان رئیسی- هفته نامه تخصصی معماری اشراق - شماره صفر- ۱۴ مرداد - ص ۱۲
1383 "به سوی معماری مفهومی"-گفتگوی ایمان رئیسی با سحر درویشانی-ماهنامه ساخت و ساز-شماره 32
1383 "در دنیای افسون زده ای زندگی می کنیم..."- گفتگوی بهرام هوشیار یوسفی با ایمان رئیسی-روزنامه همشهری-شماره 3361

فعالیت های پژوهشی منتشر نشده :

1384 " خانه های غیرشخصی "
1383 " نقد معماری در روزنامه های امریکا" - ژرمی سیمون- ترجمه ایمان رئیسی
1382 "خانه ی دوم در هزاره سوم" ، رساله کارشناسی ارشد معماری تارا طولمی مقدم
1382 " تحول تکنولوژی ساخت در تخت جمشید"
1381 " فضا در جامع اردستان "
1380 " فضای نو - نوروز نو" - رساله کارشناسی ارشد معماری ایمان رئیسی
1379 " شادی در هنر ایران باستان "
1379 " روشی در طراحی بافت های تاریخی"
1378 " انسان کامل در نظر سه حکیم مسلمان "
1378 "میراث ملی اسکاتلند-موزه ی زنده " - نوشته بهرام شیردل- ترجمه ایمان رئیسی
1377 " حمام های سنتی شهر همدان "- با همکاری دکتر محمد ابراهیم زارعی

سخنرانی ها:

1387 "مقدمه ای در شناخت معماری"- همایش روز معمار- سازمان مسکن و شهرسازی بجنورد
1384 "بررسی اندیشه های رم کولهاس در معماری معاصر از 2005-1995"-دانشکده معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
1383 " معرفی و نقد معماری سید هادی میرمیران "- سومین همایش سالانه جامعه مهندسان معمار ایران
1383 " معرفی و نقد معماری امروز ایران "- پنج تجربه- سومین همایش سالانه جامعه مهندسان معمار ایران
1382 " معرفی و نقد موزه گوگنهایم بیلبائو "- همایش فصلی جامعه مهندسان معمار ایران- زمستان
1382 " فراتر از سطح" - رویکردی نقادانه به معماری هرتزوگ و دمورن- دومین همایش سالانه جامعه مهندسان معمار ایران-
1382 " فراتر از سطح" - رویکردی نقادانه به معماری هرتزوگ و دمورن-جشنواره میراث ماندگار- رشت
1381 " معماری شیگرو بان"- اولین همایش سالانه جامعه مهندسان معمار ایران
1378 " شادی در هنر ایران باستان و تداوم آن در هنر بختیاری " همایش آیاپیر- ایذه- خوزستان

سایر فعالیت ها:

86-1383 برنامه ریزی و مدیریت مجموعه جلسات " معرفی و نقد معماری امروز ایران" در سی جلسه با همکاری انجمن فرهنگی جامعه مهندسان معمار ایران
86-1383 برنامه ریزی و مدیریت جهت انتشار سی شماره از ویژه نامه ی نامه معماران ایران (جلسات نقد معماری)
1383-86 استاد راهنما و مشاور طرح نهایی دوره کارشناسی ارشد معماری(7 طرح) و دوره کارشناسی معماری(37 طرح) در دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین و دانشکده فنی دکتر شریعتی تهران
87-1380 همکاری با هیات تحریریه فصلنامه های معمار، آبادی، معماری و شهرسازی، شارستان، معماری و ساختمان، ساخت و ساز ، معماری و فرهنگ ، آسمانه
1386 داور نخستین مسابقه ی وبلاگ های معماری ایران
1386 داور مسابقه مجتمع تجاری بزرگ اندیشه- شهرک اندیشه- تهران
1384-87 نوشتن یادداشت های انتقادی و متفرقه در وبلاگ معماران شمال و جنوب
1386شرکت در چهار ضیافت وبلاگ نویسان معماری

منبع :مركز معماري تهران

متولد: 1949

ارشد معماری: 1975، دانشگاه تهران، ایران

ارشد معماری طراحی شهری: 1977 دانشگاه رایس، آمریکا

پروفسور دانشکده‌ی معماری، دانشگاه آزاد تهران

شرایط حرفه‌ای در کانادا:

1. عضو موقت OPPI ،انستیتوی طراحی حرفه‌ای انتاریو، و عضو موقت CIP ، انستیتوی طراحان کانادایی

2.منتقد مدعو در نقد و بررسی طراحی در دانشگاه معماری و طراحی شهری، دانشگاه تورنتو، کانادا، پاییز 2001

رئیس شرکت مهندسین مشاور مهرازان، معماران و طراحان، ایران، از 1988

 منبع:مركز معماري تهران

پُل آبکار (۱۲۸۷ - ۱۳۴۹) (۱۹۰۸-۱۹۷۰) از معماران نوگرای ایرانی ارمنی تبار بود.

زندگی

پل آبکار در سال ۱۲۸۷ خورشیدی در خانواده‌ای نسبتاً مرفه دیده به‌دنیا آمد. او تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان سن لویی تهران گذراند و در سال ۱۳۰۴ برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت. دیپلم متوسطه خود را از دبیرستان اورلئان فرانسه گرفت و در همان سال در دانشگاه سن لوک بروکسل در رشته معماری دوره‌های شبانه مجسمه‌سازی، مقاومت مصالح، دکوراسیون و منبت‌کاری را نیز طی کرد.

پل آبکار در سال ۱۳۱۶ خورشیدی به تهران بازگشت و در سازمان‌های دولتی عهده دار مشاغل فنی گردید. هفت سال رئیس دفتر فنی گمرکات و هفده سال رئیس دفتر فنی وزارت دارایی بود. سپس مسئولیت دفتر فنی شهربانی کل را عهده‌دار شد و در سال ۱۳۴۸ با درجه همردیف سرهنگ بازنشسته شد.

پل آبکار با ویژگی اصلی استفاده از آجر بهمنی و ورودی‌های تو رفته با حاشیه سنگی در الگوی مسکن تهران شناخته می‌شود. از آثار وی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: ساختمان بی سیم، کلیسای ارامنه کاتولیک، سینما نیاگارا، مدرسه باغچه بان

وی در سن ۶۱ سالگی در اردیبهشت ۱۳۴۹ درگذشت.

زندگی هنری

پل آبکار از پیشروان جنبش نوگرایی معماری در ایران بود. ساختمان‌های آبکار با آجر بهمنی او با ورودی‌های کمی فرورفته و سنگ‌هایی که در اطراف آن نصب شده قابل شناسایی است. پل آبکار ساختمان‌های بسیاری در تهران طراحی کرد از جمله:

• ساختمان سینما نیاگارا
• ایستگاه رادیو (بی‌سیم)
• ساختمان کلیسای ارامنه کاتولیک واقع در خیابان شمالی سفارت روسیه.
• مدرسه کر و لال‌های باغچه‌بان
• کلیه ساختمان‌های پیشکاری‌ها و ادارات وزارت دارایی استان‌ها و ساختمان‌های گمرکات.

پل آبکار تعداد زیادی ویلای مسکونی نیز ساخت و آخرین پروژه او در مسابقه طرح کاخ شهرداری تهران برنده اول شد که اجرا نگردید.

منابع

• کتاب تهران، جلد اول، انتشارات روشنگران: زمستان ۱۳۷۰، ص۸۸.
• ارامنه و سینمای ایران، موزه سینمای ایران، باغ فردوس، طهران
• مركز معماري تهران

مهندس سید محسن میرحیدر متولد سال ۱۳۱۵ کرمانشاه است.

او فوق لیسانس معماری را از دانشکده هنرهاى زیباى دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۳ شمسی دریافت کرده و داراى درجه ph.M در برنامه‌ریزى و طراحى شهرى از مؤسسه معمارى لندن (A-A) در سال ۱۳۵۰شمسی است.

تدریس اقتصاد شهرى براى دوره دکتراى شهرسازى دانشکده هنرهاى زیباى دانشگاه تهران ۵۳ - ۵۲، تدریس اقتصاد شهرى و منطقه‌اى براى دوره کارشناسى دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران ۵۳ -۵۰ ، طراح معمارى و مسئول پروژه در مهندسین مشاور امیرنصرت منقح، یوسف شریعت زاده وهمکاری۵۰ - ۳۸ ، عضو هیأت مدیره و قائم مقام مدیرعامل "مهندسین مشاور بنیان" ۶۰ - ۵۰ ، مدیرعامل "مهندسین مشاور پیرراز" از سال۶۲ ، عضو هیأت داوران پروژه دیپلم رشته شهرسازى و برنامه ریزى مؤسسه معمارى لندن ۱۹۷۱ - ۱۹۷۰، عضو مؤسسه معمارى لندن (A-A) از سال۱۹۷۰، عضو هیأت داوران براى انتخاب بهترین طرح بیمارستانى (جایزه آبادى) ، عضو کمیته عالى بررسى طرح‌هاى جامع دانشگاه‌ها و برنامه‌ریزى فضاهاى آموزشى وزارت فرهنگ و آموزش عالى در سال۷۱، عضو شوراى گروه معمارى جامعه مهندسان مشاور ایران ۷۲ - ۷۰ ، عضو شوراى برنامه ریزى و هماهنگى جامعه مهندسان مشاور ایران ۷۴ - ۷۲، عضو کمیته عالى و تخصصى تدوین مقررات ملى ساختمان ۷۳ - ۷۱، عضو کمیته بررسى و اصلاح نظام فنى و اجرایى طرح‌هاى عمرانى کشور ۷۳ - ۷۲، عضو کمیته بررسى و تنظیم آیین نامه اجرایى قانون نظام مهندسى کشور در سال۷۵ ، عضو هیأت مؤسسین انجمن صنفى مهندسان مشاور معمار و شهرساز ۷۵، عضو اولین هیأت مدیره کانون مهندسان معمار دانشگاه تهران ۷۷ - ۷۵، عضو انجمن صنفى مدیران فنى و اجرایى از جمله فعالیت‌های این هنرمند معمار به شمار می‌آیند.

او همچنین مدیریت و سرپرستى پروژه‌هایى چون "کاخ جوانان"، "سینما صحرا"، "ساختمان‌هاى اولیه دانشگاه کرمان"، "چاپخانه اسکناس بانک مرکزى"، "بیمارستان آموزشى کرمان"، "پروژه اجلاس سران کشورهاى اسلامى"، "کتابخانه ملى ایران"، "مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسى وزارت امورخارجه" را بر عهده داشته است.

منبع :مركز معماري تهران

مهدی علیزاده در سال ۱۳۱۴ در شهر تبریز متولد شد.

دوران کودکی و سه سال ابتدایی را در این شهر تا مهاجرت خانواده به تهران سپری کرد و در سال ۱۳۳۴ به پیشنهاد یکی از معلمان دوران متوسطه وارد دانشکده معماری شد.

او فضای آموزشی و بنیه علمی دانشکده را درآن زمان بسیار ضعیف و بی‌خبر از معماری و صنعت ساختمانی دنیا و گرفتار برخوردهای سطحی و غیر‌واقعی، چه در آموزه‌های کلاسیک و چه در رجوع به معماری بومی و سنتی، ارزیابی کرد.

به همین سبب خود به جبران آن ضعفها، معماری را در عمل تجربه کرده و آموخته است.

علیزاده از همان سالهای شروع دانشکده، کار در شهرداری و دفاتر معماری را آغاز کرد و در کنار آن به طراحی و ساخت به صورت مستقل نیز پرداخت.

در سال ۱۳۴۳ دانشکده را به پایان رساند و همواره بدون تعطیل و به طور مداوم، با روحیه یک حرفه‌ای به کار ادامه داد.

تجربه حرفه ای مهندس علیزاده را می‌توان به سه دوره بسیار مشخص تقسیم کرد:

دوره اول: حرکت در عرصه طراحی و ساخت (۱۳۲۶ تا ۱۳۵۶)

دوره دوم: طرح دیدگاه‌ها (۱۳۵۶ تا ۱۳۷۵)

دوره سوم: بیان هویت (۱۳۷۵ تا امروز)

منبع : مركز معماري ايران

محمد امین میرفندرسکی متولد 1310 گرگان است.

او دکترای معماری و شهرسازی را از دانشکده معماری دانشگاه دولتی فلورانس ایتالیا در سال 1341 اخذ کرد و تا سال 1342 استاد یار داوطلب در داشگاه معماری فلورانس بود.

او سرپرست دانشکده هنرهای زیبای تهران و استاد مدعو دانشگاه معماری کمبریج انگلستان بوده است.

میرفندرسکی سیستم قدیمی آموزش هنر معماری را که از سال 1319 تا 1348 ادامه داشت، متحول کرد و سیستم آموزشی جدیدی را در این هنر بنیان گذاشت.

میر فندرسکی با تسلط به تئوری و تاریخ هنر و معماری، توسعه اندیشه هنری درنظام آموزش را پایه ریزی کرد.

وی مطالعات و تالیفات گسترده و متعدد در زمینه‌های تاریخ عمومی ایران، تاریخ هنر، تاریخ معماری و هنرهای تصویری داشته است که از آن میان می‌توان به چاپ مجموعه شش جلدی در مورد مرکز تاریخی اصفهان ، کاشی در معماری ایران و باغ ایرانی را نام برد.

از دیگر کارهای محمدامین میرفندرسکی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

استادیار و دانشیار دانشکده هنرهای زیبا - دانشگاه تهران (56-1342)

رئیس دانشکده هنرهای زیبا - دانشگاه تهران (50-1347)

استاد مدعودانشکده معماری کمبریج انگلستان (68-1361)

بنیان‌گذار اندیشه نو در آموزش هنر و معماری و ایجاد هم پیوندی بین آموزش معماری، هنرهای تصویری و نمایشی و موسیقی و... .

این هنرمند معمار در آستانه چهلمین سالگرد تحول دانشکده هنرهای زیبا صبح روز چهارشنبه 20 خرداد بر اثر بیماری سرطان در بیمارستان ایرانمهر تهران از دنیا رفت و با حضور اندک معماران ایرانی 23 خرداد ماه از مقابل خانه هنرمندان ایران تشییع و در قطعه هنرمندان به خاک سپرده شد.

این معمار گرگانی بیش از 40 سال تلاش کرد تا بتواند اندک تغییر و تحولی هم در آثار ساخته شده، هم در تفکر اساتید و هم در سیستم آموزشی رشته معماری در دانشگاه‌های ایران ایجاد کند.

او "مرد معماری و مرمت ایران" لقب گرفته بود.

منبع : مركز معماري ايران

محمد کریم پیرنیا در سال1299در شهر به دنیا آمد.

او دوران دبستان و دبیرستان را در شهر یزد گذراند و در دوره ابتدایی نخست در دبستان "اسلام" و سپس در مدرسه‌ای دولتی به نام مدرسه" نمره دو" تحصیل کرد و تحصیلات دوره‌ دبیرستان را در دبیرستان ایرانشهر گذراند.

او سپس برای ادامه تحصیل در دانشگاه به تهران آمد؛ اما بعد از مدتی رشته ادبیات را رها کرد و در نخستین کنکور دانشکده هنرهای زیبا شرکت کرد و قبول شد.

او در این دوره همکلاسی افرادی همچون مهندس سیحون، مهندس صانعی، مهندس دولت آبادی، مهندس کریمان و مهندس ریاضی بود که امروز به عنوان چهر‌های شناخته شده‌ای در این عرصه از آنها سخن رفته است.

در آن زمان در دانشکده هنرهای زیبا توجه چندانی به معماری ایرانی نمی‌شد و بیشتر گرایش به سمت معماری غربی بود و از نمونه بناهای یونانی و سایر آثار اروپایی برای تمرین‌های درسی استفاده می‌شد.

این موضوع چنان که پیرنیا در گفته‌هایش بر آن تاکید کرده، موجب رضایت خاطر او قرار نگرفت و سرانجام دانشکده هنرهای زیبا بدون آن که تحصیلات خود را به اتمام برساند، ترک کرد و به بررسی‌ و تحقیقات فردی خویش متکی شد.

پیرنیا خود در این باره گفته است:" علاقمندی من به معماری ایران از دوران کودکی شروع شد.هنگامی که به دانشکده وارد شدم نیز نظرم همین بود.

در دانشکده رسم بر این بود که "اردهای" یونانی را کپی کنیم. تنها کسی که آنها را نکشید من بودم. برای نمونه، تمرین دیگر طراحی پاسیو و ایوان بود که من آنها را با قوس تیزه دار"آژیو" کشیدم که نمره اول شد.

بعدها که با کمال تاسف مشاهده کردم این نوع کارها را در دانشکده مسخره می‌کنند از آنجا دل بریدم و به کارهای مورد علاقه خود پرداختم".

دنباله خود باختگی‌هایی که از زمان قاجار آغاز شده بود و در زمان ناصرالدین شاه به حد اعلای خود رسیده بود، در دانشکده به شدت به چشم می‌خورد، به نحوی که از هر چیزی که ایرانی بود به شدت پرهیز می‌کردند؛ حتی طرح خانه ایرانی و... .

پیرنیا در این مسیر تلاش کرد تا با بررسی بناها و گفتگو با معماران و استادکاران قدیمی برخی از ویژگی‌ها و اصول معماری ایرانی را مورد شناسایی قرار دهد و به تدریج حاصل برخی از آن‌ها را طی مقالاتی که تدوین کرد، در اختیار عموم قرار داد.

خودش گفته است:" من سال اول دانشکده‌ام را با چهار پروژه تمام کردم که همه آنها نمره اول شد و مدال گرفت. تقریبا نیمی از سال بیکار بودم و بعد هم که دیدم در آنجا خبری نیست به دنبال پیرمردهایی که خوشبختانه آن موقع زنده بودند و از آنها بسیار آموختم".

او از سال 1344 تا مدتی پیش از انقلاب به عنوان معاون فنی سازمان حفاظت آثار باستانی در زمینه ترمیم، تعمیر و احیای بناها و آثار باستانی فعالیت کرد و مدتی در دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه شهید بهشتی به تدریس معماری ایرانی مشغول بود.

با توجه به کمبود اسناد و متون مربوط به معماری ایران در دهه‌های پنجاه و شصت هجری شمسی، حاصل تلاش‌ها و بررسی‌های استاد پیرنیا بسیار ارزشمند و سودمند بود و ایشان به درستی موفق شد دیدگاهی مثبت و ارزنده نسبت به معماری ایرانی پدید آورد.
پیرنیا علاوه بر اطلاعات بسیار سودمند و ارزشمندی که در حوزه معماری ایرانی تألیف و فراهم کرده بود، به صورت خاص در سه مورد نکاتی و مباحثی را طرح کرد.

او شمار فراوانی از واژه‌های کهن و قدیمی در زمینه معماری را گردآوری کرد.

موضوع دیگری که او مورد توجه قرار داد، سبک‌شناسی معماری ایرانی است.

این معمار، 6 سبک در معماری ایرانی از دوران باستان تا دوران قاجار را دسته بندی کرد که عبارت از سبک پارسی، پارتی، خراسانی، رازی، آذری، اصفهانی است.

اما موضوع سوم در تحقیقیات ایشان اشاره به اصول معماری ایرانی است.

او در گفت‌وگوهایی عنوان کرده است:"معتقد بودم که نباید در معماری ادا درآورد. خیلی جاها گفته‌ام که برای معماری ایرانی و یا اسلامی، ادای معماری زمان صفوی را درآوردن غلط است.

همیشه معماران ما از پیشرفته‌ترین فن (تکنیک) زمان بدون تعصب اینکه از کجا آمده است بهره برده‌اند. به همین دلیل است که معماری شیوه رازی از زمان سلجوقی با شیوه اصفهانی از زمان صفوی متفاوت هستند.

تا وقتی که زمان خود باختگی شروع شد و پیوندمان با هنر خودمان گسسته شد. در هر حال باید منطق معماری گذشته را نگاه داریم".

احیای سر در باغ فین، تعمیر مسجد جامع ورامین، مرمت سر در شاه عبدالعظیم، احیای "مسجد کبود" تبریز و "باغ دولت آباد" یزد، بازسازی مسجد فهرج و ایوان "سید رکن الدین" یزد از جمله کارهایی است که در کارنامه پربار پیرنیا می‌توان به آن اشاره کرد.

علاوه بر معماری که حوزه تخصصی پیرنیا محسوب می‌شد، او در ادبیات، نقاشی، خوشنویسی و موسیقی نیز دستی داشت و نظریه معروفش درباره "چهار اصل مشترک هنرهای ایرانی ـ اسلامی" نیز از همین آشنایی با دنیای متنوع فرهنگ و هنر ایرانی ـ اسلامی، نشأت می‌گرفت.

او همچنین به زبان‌های عربی و عبری احاطه داشت و زبان فارسی پهلوی را به خوبی می‌دانست و با خط میخی نیز آشنا بود.

پیرنیا سرانجام 9 شهریور 1376 پس از یک دوره بیماری طولانی درگذشت و در دانشکده معماری دانشگاه یزد به خاک سپرده شد.

منبع : مركز معماري ايران

دکتر محمد منصور فلامکی متولد سال ۱۳۱۳ مشهد است.

این هنرمند معمار، فارغ التحصیل با مدرک دکترای معماری از دانشگاه ونیز در سال 1۳۴۱ است.

فلامکی بعد از فراغت از تحصیل از سال ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۴ دانشیار دانشگاه تهران و از سال ۱۳۵۴تا زمان بازنشستگی به عنوان استاد در دانشگاه مذکور فعال بوده است.

فعالیت آموزشی در دانشگاه آزاد اسلامی نیز از جمله فعالیت‌های او به شمار می‌آید.

شهرت عمده وی در جامعه معماری، به خاطر زبان ویژه و بعضا غامض آثار اوست که به نثری مختص به وی در معماری نویسی انجامیده و به اعتقاد بسیاری ارتباط دانشجویان، به ویژه سال‌های اولیه تحصیل را با متون او دشوار ساخته است.

بسیاری روش نگارش وی را نقطه مقابل معماری نویسی مرحوم دکتر منوچهر مزینی به جهت ساده نویسی او می‌دانند.

وی بنیان گذار موسسه انتشاراتی"فضا" است و دفتر معماری شخصی خود را هدایت می‌کند.

فلامکی به عنوان چهره مانگار معماری در سال ۱۳۸۹ انتخاب شده است.

اما سوابق تحصیلی این معمار عبارتند از: اخذ مدرک دکترای معماری از دانشکده معماری ونیز 1343، اخذ مدرک فنی شهرسازی از دانشگاه میلان 1347، اخذ مدرک مرمت بناها و شهرهای تاریخی از دانشگاه رم 1348، دریافت درجه استادی دانشگاه تهران 1355-1354، اخذ رتبه 28 پایه استادی دانشگاه تهران 1382.

او همچنین موسس و مدیر موسسه علمی فرهنگی فضا 1362، مدیرعامل موسسه علمی و فرهنگی فضا از 1362، عضو اینتا (انجمن بین المللی نوشهرها) از 1363، مدرس دانشکده های معماری آزاد اسلامی تهران، کرمان، تبریز و دانشکده هنر دانشگاه کرمان از 1372و عضو هیات امناء‌ انجمن مفاخر معماری ایران بوده است.

عضویت در شورای تخصصی شهرداری تهران به مدت 5 سال، مشاور عالی معماری بانک مرکزی ایران به مدت 7 سال و
عضویت در کمیسیون طراحی و معماری، شهرسازی و محیط زیست شهرداری تهران به مدت 5 سال از دیگر فعالیت‌های منصور فلامکی محسوب می‌شوند.

او همچنین تالیفاتی با عنوان: باز زنده‌سازی بناها و شهرهای تاریخی، پابلو پیکاسو، تحرک اجتماعی در شهرهای اقماری ونیز- پادوا -ترویز، تکنولوژی مرمت‌ معماری، حریم گذاری بر ثروت‌های فرهنگی ایران، ریشه‌ها و گرایش‌های نظری معماری، زیستگاه اشتراکی آرمانی در برنامه ریزی شهری، سیری در تجارب مرمت شهری "از ونیز تا شیراز"، شکل گیری معماری در تجارب ایران و غرب، فارابی و سیر شهروندی در ایران، مجموعه مقالات اولین سمینار مرمت بناها و شهرهای تاریخی: وجود و آینده مراکز مسکونی تاریخی،منشور آتن، نوسازی و بهسازی شهری را در کارنامه فعالیتش به ثبت رسانده است.

منبع : مركز معماري ايران

کامران دیبا (طباطبایی) (زاده ۱۴ اسفند ۱۳۱۵) معمار معاصر، برنامه‌ریز شهری و نقاش ایرانی است.^[۱] او از نوادگان خاندان اصیل و قدیمی طباطبایی هاست و فرح دیبا دخترعموی اوست .

پیشینه

دیبا در رشته معماری دانشگاه هوارد در شهر واشنگتن دی سی تحصیل کرد. در سال ۱۹۶۴ در این رشته فارغ‌التحصیل شد و پس از آن به مدت یک سال تحصیلات تکمیلی را در رشته جامعه‌شناسی ادامه داد.

در سال ۱۹۶۶ به تهران بازگشت و یک سال بعد رئیس و طراح ارشد شرکت مهندسین مشاور «DAZ» شد. «DAZ» در ایران پروژه‌های بزرگ و گوناگونی به انجام رسانید و به سرعت توسعه یافت به طوری که در سال ۱۹۷۷، صدوپنجاه پرسنل داشت.

دیبا در ایران صرفاً در بخش دولتی فعالیت می‌کرد. وی به سنت‌های بومی و هم چنین نیازهای جامعه شهری مدرن و اثر متقابل انسان علاقه‌مند بود. بناهای زیبا و ماندگاری چون موزه هنرهای معاصر تهران، فرهنگسرای نیاوران و فرهنگسرای شفق از کارهای اوست که با حمایت ضمنی دخترعموی هنردوستش، فرح دیبا، در دوران قبل از انقلاب به ثمر رساند.^[۲]

پروژه نیمه‌تمام «شهر جدید شوشتر» (۱۹۷۴-۸۰) در خوزستان که وی معمار و برنامه‌ریز آن بود بیش‌ترین موفقیت خود را مرهون الگوهای ساختاری و گونه‌های ساختمانی سنتی است که دیبا مورد استفاده قرار داده‌است.

وی این شیوه را جای گزین طراحی بر اساس الگوهای غربی- که مورد حمایت افراد با نفوذ و سردمداران بود_ نمود.

این شهر با ظرفیت جمعیتی بالغ بر ۳۰۰۰۰ نفر در راستای یک شاهراه اصلی ارتباطی طراحی شد. چهار راه‌ها میادین عمومی و محله‌های کوچک در اطراف آن شکل می‌گرفتند و وجود باغ‌ها و بازارها زندگی اجتماعی را تقویت می‌کرد.

بناهای آجری شاعرانه دیبا معماری شاخصی را خلق می‌کند که زیبا و با شکوه‌است.

دیگر کارهای شاخص وی در ایران شامل چندین ساختمان در دانشگاه جندی شاپور (۱۹۷۶-۸) است. اما بنایی که شاید شناخته شده‌ترین اثر وی باشد موزه هنرهای معاصر تهران (۱۹۷۶) است که با سقف‌های نیم هلالی اش یاد آور باد گیرهای سنتی ایران است. وی موسس و هم چنین اولین مدیر موزه بود.(۱۹۶۷-۸)

دیبا به عنوان مشاور و برنامه ریز شهری در وزارت مسکن و توسعه شهری ایران خدمت کرد. هم چنین دفتر وی طرح جامعی برای برخی شهرها ارائه داد که از جمله آنها خرمشهر بندری مهم در خلیج فارس است. جایی که وی با طراح یونانی A.Doxias که در بخش خصوصی فعالیت می‌کرد همکاری کرد.

وی در سال ۱۹۷۷ ایران را به قصد زندگی در پاریس و واشنگتن دی سی ترک کرد تا به صورت شخصی کار کند.

پروژه‌های وی شامل طرح‌های خانه سازی در ویرجینیا و طرح توسعه هتل‌ها در اسپانیا ست.

وی در سال ۱۹۷۷ به عنوان منتقد با دانشگاه «کرنل» همکاری کرد.

دیبا به عنوان یک نقاش چندین نمایشگاه انفرادی در ایران بر پا کرد. وی هم چنین گردآورنده و واسطه فروش آثار نقاشی معاصر غرب بود. از میان آثار او که در یک دوره ۱۲ ساله (از سال ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۷) طراحی و اجرا شده‌اند می‌توان از موزه هنرهای معاصر، فرهنگسرای نیاوران، پارک شفق (یوسف آباد)و برخی بناهای دانشگاه صنعتی جندی‌شاپور را نام برد. در سال‌های آخر کار حرفه‌ای اش در ایران، پروژهٔ شهرک شوشتر نو را طراحی کرد که برنده جایزه معماری آقا خان شد و در نمایشگاه آثار معماری و شهرسازی قرن بیستم، که به مناسبت فرارسیدن سال ۲۰۰۰ در لوس‌آنجلس برگزار شد، به عنوان طرح برگزیده در مجموعه آثار معماری و شهرسازی جهان به نمایش گذاشته شد. این کار و کارهای دیگر او در مجلات معماری و شهرسازی سایر کشورها نیز معرفی شده‌اند.

چکیده

• متولد سال ۱۳۱۷ تهران
• فارغ التحصیل رشته معماری و شهرسازی دانشگاه هوارد شهر واشنگتن دی سی (۱۹۶۳)
• شرکت در نمایشگاه نقاشی بی ینال ونیز ۱۹۶۱
• شرکت درنمایشگاه نقاشی بی ینال پاریس ۱۹۶۳
• برپایی نمایشگاه نقاشی در گالری رئالیته آمریکا ۱۹۶۲
• شرکت در دومین کنگره معماری ایران ۱۳۵۱
• بنیانگذار دفتر مهندسین مشاور داض (قبل ازانقلاب)
• شرکت درمسابقه معماری بنیاد آقاخان و دریافت جایزه به خاطر معماری شهرک شوشتر
• طراحی و اجرای آثاری چون موزه هنرهای معاصر تهران، پارک و فرهنگسرای شفق، دفتر مخصوص ملکه ایران، پارک وفرهنگسرای نیاوران، منزل مسکونی (موزه) پرویز تناولی، نمازخانه جنب موزه فرش، مسجد جندی شاپور، شهرک شوشتر، ویلای «پیرونه» (اسپانیا)، ویلای «اسپارتینا» (اسپانیا) و چندین اثر دیگر در ایران و اروپا و آمریکا ۱۳۸۳- ۱۳۴۵
• اقامت دائمی در اسپانیا در سال‌های پس از انقلاب

منابع

1.     ↑ کامران دیبا - کافه دیزاین | باشگاه طراحان ایران

2.     ↑ چهار هزار روز از زندگی کامران دیبا| سایت بی‌بی‌سی فارسی

کریم طاهرزاده بهزاد (زادهٔ ۱۲۶۷، تبریز - درگذشتهٔ ۱۳۴۲، تهران) مهندس و معمار ایرانی و از فعالان جنبش مشروطه‌خواهی در تبریز است.

کریم طاهرزاده بهزاد در سال ۱۲۶۷ خورشیدی در تبریز متولد شد. در سن ۱۹ سالگی به مشروطه‌خواهان پیوست و سپس وارد فرقه اجتماعیون عامیون (سوسیال دموکرات) و عضو فداییان تبریز شد. او عهده‌دار سرپرستی مدافعان سنگر محله چرنداب تبریز بود و پس از تسلیم کلیه محلات شهر به گروه محله امیرخیز به رهبری ستارخان پیوست.

پس از کشته شدن شمار زیادی از مشروطه‌خواهان او به ناچار ایران را ترک کرد و به استانبول رفت و در رشته معماری تحصیل کرد. سپس تحصیلات خود را در همین رشته در آکادمی معماری برلین ادامه داد. او در سال ۱۳۰۵ به ایران بازگشت و به فعالیت در رشته معماری پرداخت. کتاب سرآمدان هنر (۱۳۰۲) که پژوهشی درباره هنر و معماری ایران است حاصل کار او و چند تن از روشنفکران مهاجر در برلین است.

کریم طاهرزاده بهزاد در مردادماه ۱۳۴۲ در تهران در سن ۷۵ سالگی درگذشت و در امامزاده قاسم به خاک سپرده شد.

منابع

• «کریم طاهرزاده بهزاد». معماری دوران. بازبینی‌شده در ۲۹ آذر ۱۳۹۰.
• اعطا، علی. «معماری پس از مشروطه خواهی». روزنامه شرق، ۲۰ خرداد ۱۳۸۵. بازبینی‌شده در ۲۹ آذر ۱۳۹۰.

منبع : مركز معماري ايران